ซินจ่าว……….เวียตนาม

มิถุนายน 5, 2006 ที่ 11:17 · Filed under ประมวลภาพ

สวัสดีเพื่อนๆ หลังจากหายไปจากบอร์ดนาน และแล้วเราก็กลับมาพร้อมกับคำทักทายจากเวียตนาม…..ซินจ่าว คือสวัสดี

จ่าว คือ คำทักทายทั่วๆไป
จ่าว บา ใช้กับผู้หญิงสูงวัย
จ่าว โก ใช้กับผู้สาว
จ่าว จิ ใช้กับผุ้หญิงที่อายุมากกว่าเรา

จ่าว อง ใช้ทักผู้ชายสุงอายุ
จ่าว แอง ใช้กับผู้บ่าวทั่วไป
จ่าว บั๊ก ใช้กับผู้ชายที่อายุมากกว่าเรา
จ่าว แอม ใช้กับผู้บ่าวสำน้อย

แอม คือน้อง หรือฉัน เป้นคำสุภาพ เหมือน I am ในภาษาปะกิต

เวียตนาม มีพื้นที่โดยรวมมากกว่าไทยนิดหน่อย แต่ประชากรมากกว่าไทยประมาณ 10 ล้านคน พื้นที่ทั้งเหนือ กลาง และใต้ติดทะเลจีนใต้ เวียตจึงได้รับอิทธิพลจากมรสุมทะเลจีนใต้-อ่าวตังเกี๋ย จึงมีฝนตกชุกทั่วประเทศ พูดภาษาเวียตนาม ใช้ทั้งอักษรจีนแต่อักษรทางการคือ จื่อ โนม นับถือพุทธโดยส่วนใหญ่ มีถนนหมายเลข 1 เป็นถนนสายหลักจากเหนือสุ่ใต้(ลาดยางตลอดสาย) มีทางรถไฟจากเหนือสู่ใต้ ถนนที่นั่งรถจากเหนือสู่ใต้จะเลาะเลียบชายทะเลไปตลอดเส้นทางกว่า 2000 กิโลเมตร

แต่ก่อนที่เวียตนามจะกลายเป็นหนึ่งเดียว เคยแบ่งเป็นเวียตนามเหนือ และเวียตนามใต้ แยกกันโดยชัดเจน เวียตนามเหนือมีฮานอยเป้นเมืองหลวง ปกครองแบบคอมมิวนิสต์ โดยมีลูกพี่ใหญ่คือรัสเซียและจีน มีBac Ho(บ๊าก โฮ) หรือลุงโฮ(โฮจิมินท์)เป็นผู้นำ ลุงโฮเป็นคนเหง่ อานโดยกำเนิด (เหง่ อาน เป็นจังหวัดนึงในเวียตเหนือ)

ส่วนเวียตนามใต้มีไซ่ง่อนเป็นศุนย์กลาง โดยรวมเว้ ฮอยอันและดานัง(ภาคกลาง)ด้วย ปกครองโดยอเมริกาและฝรั่งเศส ผู้นำคือ นายพลเหวียน ต่อมาเวียตนามเหนือโดยการนำของโฮจิมินท์บุกเวียตนามใต้ บริเวณที่รบกันและคนเวียตนามล้มตายมากที่สุดคือรอยต่อระหว่าง เหง่ อาน กับ ดอง ฮา ซึ่งอยู่ทางเหนือของเว้ลงมาถึงเกือบดานัง ระหว่างทางจะเห็นสุสานทหารเรียงกันเป้นตับทั้ง 2 ข้างถนน แต่ทหารของเวียตนามทั้ง 2 ฝ่ายต้องแยกกันฝังโดยสิ้นเชิง ฝั่งนึงคือเวียตใต้ อีกฝั่งต้องเป้นเวียตเหนือ ปนกันไม่ได้ พอรบกันเวียตเหนือชนะศึก ลุงโฮเลยเปลี่ยนชื่อเมืองหลวงของเวียตใต้จากไซ่ง่อนเป็นโฮจิมินท์ และมีอนุสาวรีย์ลุงโฮที่ไซ่ง่อน

ที่เว้…แต่ก่อนชื่อทัง ลอง (เวียตนามกลาง ) เป็นเมืองหลวงเก่าคล้ายสุโขทัย-อยุธยา มีวัง และสุสานของกษัตริย์กระจายอยู่ทั่วเมือง เป้นเมืองโบราณที่ยังมีราชนิกูลของกษัตริย์แห่งเว้อาศัยอยู่ เวียตนามมีกษัตริย์ที่ปกครองทั้งสิ้น 13 พระองค์ก่อนที่จะกลายเป็นคอมมิวนิสต์โดยสมบูรณ์จากการปฏิวัติของเหวียน ไอ กว๊อก หรือโฮจิมินท์นั่นเอง กษัตริย์องค์สุดท้ายของเว้ชื่อ พระเจ้าเบ๋าได๋ ทรงสละราชสมบัติให้โฮจิมินท์ ที่พระราชวังซิตาเดล ณ พระที่นั่ง โง มุน หลังคาเขียว เมื่อ คศ. 1945 แล้วไปอยู่ฝรั่งเศสจนสิ้นพระชนม์

แม่น้ำ ที่สำคัญของเว้ชื่อ แม่น้ำฮง ( Song คือแม่น้ำ, Hong คือชื่อแม่น้ำ) หรือเราจะเห้นในภาษาปะกิตว่า perfume river หรือแม่น้ำหอม เพราะว่าแม่น้ำนี้ไหลจากบนเขาทางเหนือลงมากลาง และบนเขามีดอกไม้ชนิดหนึ่งกลิ่นหอมมาก เวลาดอกไม้ร่วงลงแม่น้ำก้จะทำให้แม่น้ำนั้นมีกลิ่นหอม เลยเป้นที่มาของชื่อแม่น้ำหอม

เวียตกลางและใต้…….เป็นแหล่ง ปลูกข้าวที่สำคัญของชาวเวียต นอกจากใช้กินในประเทศแล้วยังส่งออกอีกต่างหาก เวียตใช้เวลาปลูกข้าวแค่ 3 เดือนก็เก็บเกี่ยว ซึ่งใช้เวลาสั้นกว่าไทย (จะไม่ให้ไทยกลัวคู่แข่งค้าข้าวรายนี้ได้อย่างไร) ชาวเวียตปลูกข้าวได้ตลอดปีเพราะน้ำดี ระบบชลประทานดี คนขยัน บ้านหลังเล็กแต่ที่ปลูกข้าว-ปลูกผักมาก

เวียตกลางอีกที่คือฮอยอัน… …เป็นเมืองเล็กๆแต่สงบและสวยงาม มีบริเวณเมืองเก่าแค่ 2 กม.แต่คนที่นั่นยังรักษาบ้านเรือนเก่าๆเอาไว้ได้อย่างดี จนเป็นมรดกโลก……..ฮอยอันมีชายหาดที่สวย สงบ สะอาด และคนไม่พลุกพล่านเหมือนหาดไทย ชายหาดยาวเป้นสิบกิโลแต่ให้สวยสู้หาดไทยนั้นคงยากหน่อย บ้านเล็กๆก่ออิฐถือปูนทาสีเหลืองสไตล์ฝรั่งเศสผสมจีนมีอยู่ทุกพื้นที่ที่ แทรกตัวในหมู่ต้นไม้และระหว่างที่นากับแปลงผัก มองไปทางไหนก็เขียว บางทุ่งข้าวท้องแก่จนใกล้จะได้เก็บเกี่ยวอยู่รอมร่อ

ฮอยอัน…. ขึ้นชื่อเรื่องวัฒนธรรม ศิลปะ และอาหารทะเล มีชายหาดที่สวย เงียบ สงบ ยาวสิบกว่ากิโลชื่อ Cau Dai Beach ( เกือ ได๋ ) ที่นี่สวย และสงบ ที่พักไม่มากแต่สวย ราคาถูกและดี สามารถปั่นจักรยานได้รอบเมือง

เมือง ที่อยู่หว่างกลางระหว่างเว้กับฮอยอันคือ เมืองดานัง เป้นเมืองท่าที่สำคัญของการขนส่งสินค้าจากต่างประเทศเข้ามาเวียตในสมัยก่อน ชายหาดติดเมืองแค่ถนนกั้น เย็นๆคนทั้งเมืองจะลงเล่นน้ำทะเลหน้าบ้าน เตะฟุตบอลชายหาด หลังเลิกเรียน-เด็กๆต่างพากันวิ่งลงทะเล ไม่ต้องแปลกใจที่จะเห็นเรือบรรทุกสินค้า เรือเดินทะเล เรือใบ และสารพัดเรือจอดเทียบท่าที่ดานัง (ระยะทางจาดานังถึงฮอยอันคือ 35 กม.)

ทาง ผ่านจากดานังเข้าสู่เว้ เราจะต้องนั่งรถเวียนภูเขา 108 กิโลเมตร ด้านนึงเป้นภูเขา อีกด้านคือทะเล ฝั่งทะเลแดดออกและร้อน พอขึ้นเขาหมอกลงจนแทบจับหมอกได้หรือจะใช้วิธีเสียเงินค่าผ่านอุโมงค์ลอดใต้ภูเขาที่ชื่อ Hai Van Pass หรือ Dao Hai Van ก็ได้ ยาวแค่ 6 กม.เอง แต่ดีมากๆ สมคำที่ว่า…..ชาวเวียตเก่งเรื่องการขุด ไม่งั้นคงไม่ชนะมะกันที่เดียน เบียน ฟู เป็นแน่

ระยะทางจากเว้ถึงฮานอยคือ 654 กม. ราคารถไฟคือ 605 บาท มีแอร์แสนเย็น เบาะนั่งปรับเอนได้ มีข้าวแจกให้กิน 2 มื้อคือ 11 โมง และ 5 โมงเย็น มี Rail TV ให้ดูตลอดทาง แต่หนวกหูเพราะเปิดเสียงดัง และฟังไม่รู้เรื่อง รถไฟมีทั้งแบบเร็วและแบบช้า เราไปแบบเร็วใช้เวลา 12-13 ชม. นั่งกันตั้งแต่ 9.30 ถึง 22.30 น. ดูทีวีจนตาแฉะ เมื่อถึงเมืองใหญ่-จะมีแนะนำเมือง สถานที่ท่องเที่ยวในเมืองนั้นทาง Rail TV ในโบกี้ที่เรานั่งจะแบ่งเป็น 2 ฝั่ง ฝั่งที่หันหน้าไปทางเดียวกับการแล่นของรถไฟคือชาวเวียต-เบาะแคบ คนเต็ม ฝั่งที่หันหน้าสวนทางกับการวิ่งของรถไฟคือชาวต่างชาติ-เบาะกว้าง สบาย แต่ข้อเสียของคนเวียตคือไม่มีกฏหมายห้ามสูบบุหรี่ในที่สาธารณะ เพราะฉะนั้นถึงแม้จะมีป้าย …ห้ามสูบบุหรี่…..บนรถไฟ ทั้งที่มีแอร์ เค้าก็จะยังสูบกัน เรามองจนตาเขียว เค้าก็เฉยๆ เราบอกให้ไปสูบข้างนอกเค้าก็เฉยๆ จนต้องออกปากไล่ให้ออกไปข้างนอก แต่เมื่อไหร่ที่เราเผลอเค้าก็จะงัดออกมาสูบอีก จนเราเบื่อที่จะบอก……..

ฮา นอย………คือชื่อเมืองหลวงของชาวเวียต ใหญ่ เจริญ คนเยอะ มีตึกรามบ้านช่องที่ใหญ่โตกว่าเมืองอื่น มีสีสันยามค่ำคืน แต่คนยังเป็นชาวเวียตที่มีนิสัยขี้ระแวงเหมือนเดิม และอีกอย่างที่ไม่แตกต่างกันมากนักของชาวเวียตคือ…โกง….

ในตอน เช้าของทุกวัน เสียงแตรจากรถมอไซค์-รถยนต์จะแข่งกันบีบจนลั่น คนที่นอนอยู่บนเตียงจะรู้เลยว่า…นี่คือช่วงเวลาที่ชาวเวียตตื่นและออกจาก บ้านแล้ว ทุกถนนจะเต็มไปด้วยมอไซค์วิ่งกันเต็มไปหมด เวียตนามเป้นประเทศที่มีการขับขี่ที่ไม่เป้นระเบียบที่สุดในโลกและจ๊อก แจ๊กจอแจ สับสนวุ่นวายที่สุด หากคุณต้องการเดินข้ามถนน……..จงเดินข้ามเลยอย่าเหลียวหลัง มอไซค์จะหักหัวหลบคุณเอง ยกเว้นอย่าไปลองกับรถใหญ่อย่างรถโดยสารโดยเเด็ดขาด

ที่ ฮานอย….หากพักแถบเมืองเก่า….จะมีที่ให้ไปเดินเล่นและเที่ยวชมเยอะมากด ดยไม่ต้องนั่งรถ แต่ถ้าคุณต้องการนั่งรถแท๊กซี่เมื่อไหร่ก้ให้เรียกรถแท๊กซี่คันเล็กสีเขียว เท่านั้น เพราะราคาเริ่มต้นจะต่ำที่สุดและไม่โกง….

………………..เอาข้อมูลคร่าวๆไปก่อนละกันนะเพื่อนๆ……………..ส่วนรูปรอสิ้นเดือน เพราะตอนนี้หมดตูดแล้ว

ตามเบียด……..

อ้อ….เวียตเหนือมีที่ราบลุ่มสำหรับปลูกข้าวด้วยนะ คือที่ราบลุ่มแม่น้ำแดง ( red river ) หรือแม่น้ำโขงนั่นเองสำหรับ สาเหตุของการเรียกชื่อแม่น้ำแดงคือ เวลาหน้าฝน-น้ำขึ้น สีน้ำจะขุ่นและแดงเพราะดินตะกอนนั่นเอง สำหรับภาคเหนือของเวียตปลูกข้าวเอาไว้กินนะจ๊ะ ไม่ได้ปลูกขาย

ส่วนข้อมุลอื่นๆ ค่อยว่ากันอีกที และที่สำคัญ รูปประกอบคงต้องรอเงินเดือนออกก่อนเด้อ…..

วุ่นวายที่ฮานอย…………..

โดย: ภาษ-นักผจญภัย [20 เม.ย. 49 15:16] ( IP A:202.183.129.162 X: )

ลิงก์ถาวร